A jam i përshtatshëm?

Një pyetje e mirë që mund t’i bëjmë vetes është: A do të isha i përshtatshëm për Parajsën në këtë moment? A do të ishte e përshtatshme mënyra e të folurit tim? A do t’i përshtateshin Parajsës qëndrimet e mia? Po zakonet e mia? Madje edhe lloji i argëtimit mund të më tregojë, a jam i gatshëm për Parajsë,  a jam i përshtatshëm?

Një ditë Jisui do të na ringjallë. Por, ç farë do të ndodhë pas ringjalljes? A do të ngjitemi në qiell për të qenë gjithmonë me Të? Apo do t’ia ktheni kurrizin t’a kaloni përjetësinë në një vend pa Të, sepse qëllimi kryesor i jetës nuk ishte Perëndia por vetja jonë dhe mëkati?

Tani ka ardhur koha që t’a lejojmë Jisuin të na ringjallë nga mëkati dhe vdekja në një jetë të re; tani ka ardhur koha që të ngrihemi nga mëkati dhe vdekja, nëpërmjet pendimit, në jetën e re që na ofron Krishti – kështu që kur të ringjallemi – dhe kjo ndodhtë sa më shpejt – ne qofshim mes atyre që do të ngjiten në qiell me Krishtin e ringjallur, për të qenë me Të përgjithmonë.

Ka shumë lloje investimesh. Ishte njëherë një familje në Kolorado e cila u përpoq për vite të kursente aq pare sa për të zëvendësuar pajisjet e vjetra të banjës më moderne. Por çdo vit gjatë sezonit të skive, paratë e kursyera për të rregulluar banjën shkonin për një udhëtim të gjithë familjes.

Fëmijët tani janë rritur dhe një nga djemtë kohët e fundit i ka dërguar një letër prindërve. Ai u shkruante për udhëtimet e përvitshme kur shkonin për të bërë ski, kohët e bukura që kishin kaluar së bashku, sa shumë ishte kënaqur, sa shpesh mendonte për to dhe sa e kishte marrë malli.Babai i tij tha:

“Nuk mund t’a imagjinoj djalin tim të më shkruajë dhe të më thotë: “Baba, sigurisht që më kujtohet edhe sesi pikonin pajisjet e banjës”.Prindërit kishin zgjedhur të investonin për të mbledhur të gjithë së bashku si familje – dhe kjo gjë kishte dhënë frute të pasura. Investimi më i madh që mund të bëjnë prindërit është që t’ju sigurojnë një familje ku Perëndia është i vërtetë dhe ku prindërit dhe fëmijët i afrohen çdo ditë Atij me lutje.

Një investim i tillë bashkimi dhe adhurimi i jep frutet më të pasura.

Te keshillosh perendine

Marta ishte në guzhinë duke përgatitur ushqimin e Jisuit. Maria ishte në dhomën tjetër duke dëgjuar Jisuin dhe predikimet e Tij. E mërzitur nga puna në guzhinë, dhe pa dyshim pak ziliqare, Marta shkon te Jisui dhe i thotë, “Zot, nuk të vjen keq që motra ime më ka lënë vetëm për të shërbyer? Thuaji asaj të më ndihmojë”.

Kemi përpara dy gra: njëra që këshillon Jisuin; tjetra e ulur në këmbët e Tij duke dëgjuar këshillën e Tij. Këtu kemi krijesën – Marta – që këshillon Krijuesin – Zotin Jisu – duke i thënë Atij se ç’duhet të bëjë: “Thuaji asaj të më ndihmojë”.

Sa herë ne bëjmë të njëjtën gjë? Ne këshillojmë Perëndinë duke i thënë Atij ç’duhet të bëjmë.

Deill Karnixh intervistoi Henri Fordin para se ky të vdiste. Kur ai e pyeti Z. Ford nëse ai ishte shqetësuar ndonjëherë gjatë jetës së tij; ai u përgjigj: “Jo. Unë besoj se Perëndia ia del mbanë punëve të Universit dhe Ai s’ka nevojë për këshillën time. Kur Zoti ka gjithçka në dorë, besoj se gjithçka do të funksionojë më së miri, kur t’i vijë fundi. Atëherë pse duhet të shqetësohem?!